Maço, kimlik benimser cinsel istismara uğramış erkek çocukların en belirgin özelliğidir. Çevresindeki ahlaki kuralları, olayları ve duyguları hafife alma eğilimindedir. Kanunsuzluğu kabul etmeye çalışır. Ona göre, ahlaki kurallar ne kadar ihmal edilirse, yargılamanın o kadar zor olduğuna ve kendini daha fazla suçlu hissettiğine inanır. Yürüyüşleri farklı, zevkleri farklı, dili ve konuştuğu kelimelerin şivesi farklı farklıdır. İletişimde devamlılık değil, kopukluk vardır. Zorbalık, azarlama, küçümseme ve başkalarıyla alay etme, istismara uğramış bir erkek çocuğunun en belirgin özellikleridir. Agresif olmaktadır. Yaşadığı sorunları süzgeçten geçirmeden içsel olarak yansıtmaya çalışır. Sinirlenir ve çevresindeki insanlara zarar verir. Çocuklar psikolojik olarak istismara uğradıklarını bilirler ve duygusal olarak kabul edemezler. Bu bir çelişkiyi gösterir.
Tacize Uğrayan Erkek Çocukları Ne Yapar?
Ben erkekleri oyun arkadaşı olarak severim. Çocuğun üzerinde bıraktığı en derin istismar izi kimlik krizidir. Hala erkek olduğunu vurgulamaya çalışıyor. En belirgin eylemi, kızla olan ilişkisini koparma arzusudur. Bir kızla oynamanın veya bir kızda görülmenin, yaşadıklarını açığa çıkarmasından endişe ediyor. Ayrıca kendine kız gibi olmadığını, farklı olduklarını ve çok farklı olduğunu kanıtlamaya çalışıyor. Güç almak istiyor. Başına gelenlerin kendi zayıflıklarından kaynaklandığına inanıyor. Güçlü olabilirse, direnebilirse, hayır diyebilirse düşünceleriyle yüzleşir. Yaşadığı istismarı zayıf yönlerine bağladı. Silahlar, kesici ve tahrik araçları ile ilgileniyor.
Tacize Ve İstismara Uğrayan Kız Çocuğu Ne Yapar?
Kız çocuğu içine kapanır. Yaşadığı istismarı sorgulamaya başlar. Kendine sorar. Bu davaya karışmış ve suçlu olduğunu düşünüyor. Masumiyetini ve suçsuzluğunu kabul edemez. Tüm bu adımlarda sessizlik ve sakin bir ortam arar. Bu düşüncelerden sıkılır ve defalarca uyumak ister. O depresif öfkesini yansıtır. Yıkıcı gücü kendisine yöneliktir. Saldırganlığı kendisine aittir. Kendine karşı acımasızdır ve dışarıdan kendisine yöneltilen eleştirilerle başa çıkamayabilir. Çocuk geri çekilir ama belki de kimse yaşadığı depremin farkında değildir. Bu nedenle bir çocuğun dış görünüşüne aldanıp onun sakin ve huzurlu olduğuna inanmak bir hatadır. Kendine duyduğu öfkeyi dışarıdan gelen eleştirilerle birleştirerek intihar düşüncesi hızla ortaya çıkar.
Kız İstismara Uğrayan Çocuklar Nasıl Tepkiler Verir?
Ben erkekleri oyun arkadaşı olarak severim. Cinsel istismara uğrayan kızlar oyun arkadaşı olarak erkekleri tercih ediyor. Adamın hala güvenilir olduğunu kendine kanıtlamaya çalışıyor. Sorunun tüm erkeklerde değil, bazılarında olduğuna kendini ikna etmeye çalışır. Diğer erkeklere güvenilebileceği konusunda gönül rahatlığı aramak, kendi kendine yatıştırma için en önemli kendi kendine ilaçtır. Bu şekilde hayatında çok önemli bir rol oynayan adamı ortaya çıkarabilir. Oğlanla birlikteyken tacize uğradığı sırada yaşadığı anormallikleri görmemek kızı rahatlatıyor. Güçlüler arasında tahliye istiyor. Korkusu onu kendi gücünü kazanmaya değil, onu güçlü ve koruyan birinin şemsiyesi altına almaya yönlendirir. Grup arkadaşlığında gruptaki en güçlü kişi, tahliye ettiği kişi olabilir. Kimliğini değiştirmeye eğilimlidir. Bu anın zamanını hafızasından silmeye çalışır. Kıyafetlerden saç stillerine, tacize uğradığında nasıl oturulacağına ve ayağa kalkılacağına kadar birçok davranışı değiştiriyor. Yaşına göre annesinin arkadaşlarıyla oturmayı sever. Olgun yaştaki kadın kıyafetlerini tercih ediyor.
Taciz İçin Çocuklar Hangi Refleksleri Öğrenmelidir?
İstismarın çocukları ne zaman ve nerede yakalayacağı tahmin edilemez. Anne babalar her zaman çocuklarının yanında olamazlar ama çocuklarına refleksler aşılayabilirler. Bu refleksler sayesinde çocuklar kendilerini istismardan koruyabilirler. Anne babaların çocuklarına 4 yaşından itibaren “Temel Davranışsal Refleksler” başlığı altında özetlenebilecek bir refleksi öğretmeleri gerekmektedir.
Bedeninin Ona Ait Olduğu Bilinci Kazandırılmalıdır
Bedenlerini kendilerine ait hissetmeyen veya başkalarının kendi bedenlerine bir şeyler yapabileceğine inanan çocuklar, istismar tuzaklarına karşı savunmasızdır. Dört yaşından itibaren, ebeveynler çocuklarına yavaş yavaş, çocuklarının vücudunun kendilerine ait olduğunu hissettirmelidir. Bu farkındalığın şekillenmesinde en büyük etken, ebeveynlerin kendi bedenlerinde tasarruf için çocuklarının onayını alma eğilimidir. Çocuğunuzun sinirli ve aşırı ıslak olan pantolonunu çıkarmak yerine, değiştirmek istediğinizde, çocuğunuzun onurunu zedelemeden, bezinizin ıslandığını sabırla söylemelisiniz. Dolayısıyla bedeniyle ilgili bir şey yaptığında izin istemesi gerektiği gösterilmiştir. Çocuk ilk önce neden böyle bir izin istendiğini anlamayabilir, ancak zamanla vücuduna istila edildiğini ve rahatsız olduğunu hissedecektir.
İzin Verirsen Dokunurum Refleksi
Size refleks olarak izin verirsem ona dokunabilirsiniz. Çocuklar bedenlerinin kendilerine ait olduğunu bilirler, ancak bunun hakkında konuşma hakkına sahip olduklarını da bilmeleri gerekir. Ebeveynler çocuklarını “yoğun” kullanmaktan kaçınmalıdır. İzin istemek, “Seni öpebilir miyim?” Bu farkındalığın oluşmasında etkilidir. Çocukların bu yaygın farkındalığı, çocukların benlik saygısı ve sosyal becerilerin kazanılmasında da önemli bir rol oynar.
Dokunulması Yasak Yerler Refleksi Öğretilmeli
Dört yaşına kadar, çocuklar vücutlarının belirli bölgelerine dokunduklarında kendilerini rahatsız hissetmeye başlamalıdır. Özellikle genital bölgeye dokunmak çocukta ani bir tepkiye neden olmalıdır. Bunun için hem banyoda hem de kıyafet değiştirmede 4 yaşından itibaren mahrem alanlarla dış temas azaltılmalıdır. Çocuklara birinci derecede yakın olan kimseler, çocuklarını cinsel organlarına dokunarak, öperek, tokat atarak sevmemelidir. Çocuğun vücudunun her bölgesinde farklı hissettiren bu bölgeye otomatik refleksler olmamalıdır.
Fiziksel Baskıya Direnme Refleksi Öğretilmesi Şarttır
Soruşturmanın ardından; istismara uğrayan birçok çocuk, istismar sırasında kavga etmenin ya da kaçmanın çözüm olmadığını düşündükleri için kaçmaya ya da kaçmaya çalışmadı. Çünkü taciz sırasındaki güçlerinin yeterli olmadığını düşündüler. Bu nedenle anne babalar çocuklarını severler ancak çaresiz kalabilecek aşırı ve orantısız güç kullanmaktan kaçınmaları gerekir. Aynı şekilde cezaya kuvvet uygulamak da çocuğun reflekslerine zarar verir ve fiziksel baskıya direnir. Çocuklar, güçsüzlüklerini öğrenebilir, büyüklerine karşı güçsüzlüklerini kabul edebilir ve zor anlarda güçlülere teslim olma pasifliğini kazanabilirler. Bu nedenle çocuklar asla çalışmaya zorlanmazlar. Pazara gitmek istemeyen çocuklar kapıdan dışarı sürüklenmemelidir.